Lupita Nyong'o, Porady Dotyczące Mody I Urody

2024 Autor: Steven Freeman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 08:19

Przy okazji premiery filmu US rozmawialiśmy z urodzoną w Meksyku kenijską aktorką, która zawsze olśniewa na dywanie swoimi mądrymi wyborami i naturalną elegancją.

Pracowałeś między innymi w dramatach historycznych i filmach o superbohaterach. Jak wyglądała praca w Nas?

To było fantastyczne. Uwielbiam reżysera Jordana Peele. Zakochałem się w nim jako reżyserze, kiedy zobaczyłem film Get Out - widziałem go 5 razy w miesiącu! - więc kiedy dał mi szansę, skorzystałem z niej. To zmieniło moje życie i czuję, że dorastałam jako aktorka.

Czym różni się od Twoich poprzednich ról?

[Film] jest o wiele bardziej przerażający niż wszystko, co kiedykolwiek zrobiłem. Poza tym praca w dwóch jednoczesnych rolach w czasie, w którym normalnie grałeś jedną, była wyzwaniem. Bycie złym było cudowne.

Czy to był dla Was pracowity miesiąc z premierą Czarnej Pantery, tego i innych projektów. Jak pozostać ugruntowanym w środku hollywoodzkiego szaleństwa?

Myślę, że ma to związek z tym, jak dorastałem. Była córką sławnego mężczyzny, przynajmniej w moim świecie, co pomogło mi zrozumieć, co to znaczy być osobą publiczną. Mój tata miał [ważną] pozycję i kiedy wrócił do domu potrzebował masażu stóp. Znam więc ludzką stronę osób publicznych. Medytuję też, ponieważ ważne jest, aby nie stracić zdrowia psychicznego i staram się otoczyć rodziną i przyjaciółmi.

Z biegiem lat stałeś się wzorcem mody. Jak wybierasz to, co nosisz?

Pracuję z niesamowitą stylistką, która zna mnie w sposób, który ułatwia mi relaks i eksperymentowanie z ubraniami. Wszystko zaczyna się od rozmowy. Rozmawiamy o tym, jak chcę się czuć, a to zmienia się w zależności od tego, co promuję lub dlaczego jestem na macie. Chodzi o stworzenie spójnej historii. Nie chodzi o zdobycie nagłówka ani zwrócenie uwagi, ale o opowiedzenie historii i celebrowanie aspektu. Zaczynamy od ubrania, a resztę opieramy na tym. W ogóle nie jestem fashionistką, która się uczyła. Znam siebie i nie robię nic, tylko poruszam się po świecie mody jak kompas.

Czy w tym procesie skłaniasz się ku pewnym projektantom lub trendom?

Chociaż kocham modę, nie śledzę trendów. Są po prostu rzeczy, które wywołują we mnie reakcję. [Wybieram] co mnie uderza, czy to wyszło w tym roku, czy piętnaście lat temu. Nie obchodzi mnie to.

Komu przypisujesz swoje uznanie dla mody?

Do mojej mamy. Zawsze o siebie dbała, paznokcie malowała w niedziele. Starała się dobrze ubrać, ale zawsze była wygodna i elegancka. Dla niej był to wyraz szacunku dla siebie i środowiska, a ja chciałem taki być. Miałem ciotkę, która była bardziej szalona niż moja mama. Ogoliła głowę i włożyła skórzane kurtki, a ja też chciałem być taki jak ona. Czuję, że te dwie kobiety miały ogromny wpływ na to, jak rozumiem kobiecość i styl. Bycie odważnym i eleganckim to dwie cechy, z którymi uwielbiam eksperymentować.

Twoja skóra zawsze wyróżnia się blaskiem. Jak się tym zajmujesz?

Zawsze miałem problemy ze skórą. Dbanie o nią i dbanie o jej zdrowie było dla mnie ważne, a moja mama była kluczem do sprostania temu wyzwaniu. Dorastałam, doceniając zabiegi pielęgnacyjne i skłaniałam się ku bardziej naturalnej pielęgnacji skóry. Staram się nie nosić makijażu tak często, jak tylko mogę. Lubię też bawić się z [nim], więc jest to równowaga tych dwóch, ale staram się nie polegać na makijażu, żeby dobrze wyglądać. Używam olejku z awokado, który delikatnie nawilża i rozmywa makijaż. Zimą cierpi zarówno moja skóra, jak i włosy, dlatego ważne jest, aby je nawilżyć. Mam szczęście, że moja stylistka ma własną linię produktów, które dbają o moje włosy. Zimą nawilżam się podwójnie masłem shea.

Zawsze okazujesz dużo pewności siebie, jak to robisz?

To była długa droga, ale zauważyłem dużą różnicę [w sobie], kiedy przeprowadziłem się do Meksyku. Jako nastolatek zawsze byłem bardzo nieśmiały, jeśli chodzi o taniec. W Meksyku, kiedy chodziłem na salony salsy, ludzie tańczyli nie tylko z kim przyjechali, ale wymieniali się partnerami. Ponieważ byłem w świecie, w którym nikt mnie nie znał i nie czułem presji, odważyłem się zatańczyć. Doświadczenie [robienia tego] tak, jakby nikt mnie naprawdę nie widział, uwolniło mnie. Parkiety to idealne miejsca, aby nie brać siebie tak poważnie, dobrze się bawić i kochać życie. W chwili, gdy odkryłem kompas dla moich stóp, zdałem sobie sprawę, że mogę zastosować tę zasadę do innych rzeczy w moim życiu. To było bardzo wyzwalające.